Στην περιοχή νότια της εισόδου της Ι. Μ. Δοχειαρίου Αγίου Όρους βρίσκεται το ξυλουργείο της Μονής. Πρόκειται για μεγάλης επιφάνειας πιόσχημο διώροφο κτίσμα του 19ου αιώνα με στέγη, το οποίο αρχικά λειτούργησε ως βορδοναριό -στάβλος- για τα υποζύγια της Μονής. Στο ισόγειο σταβλίζονταν τα ζώα, ενώ στον όροφο διέμεναν οι αγωγιάτες και φυλάσσονταν οι ζωοτροφές.
Από τις αρχές της δεκαετίας του ’90 η χρήση άλλαξε, οπότε και το κτίριο φιλοξενεί το ξυλουργείο της Μονής. Η λειτουργία του κτιρίου και οι αυξανόμενες ανάγκες σε παραγωγικούς χώρους αλλοίωσαν το ιστορικό κέλυφος, ενώ η φθορά του χρόνου έχει καταστήσει επιτακτική την ανάγκη αποκατάστασής του.
Προς αυτήν την κατεύθυνση, η πρόταση προβλέπει τον επαναπροσδιορισμό των λειτουργιών, εξορθολογίζοντας τον τρόπο που αυτές διατάσσονται. Στο ισόγειο παραμένει το ξυλουργείο, ενώ συμπληρώνεται από βοηθητικά προσκτίσματα, με σεβασμό στην ιστορική και αισθητική αξία του μνημείου. Στον όροφο χωροθετείται χώρος παραγωγής λιβανιού, καθώς και οι απαραίτητοι χώροι γραφείων στη θέση των παλαιότερων δωματίων διαμονής, για την οργάνωση και διαχείριση των παραγωγικών λειτουργιών.
Προκειμένου το κτίριο να καταστεί ασφαλές για την χρήση, αλλά και να διατηρηθεί ως αρχιτεκτονικό κατάλοιπο του τύπου αυτού, προτείνονται εκτεταμένες εργασίες αποκατάστασης του σώματός του, συντήρησης και αντικατάστασης των ξύλινων μερών του, ενίσχυσης των τοιχοποιιών του και των πατωμάτων του, καθώς και επεμβάσεις στην στέγη του μνημείου.