ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΕΠΑΥΛΗΣ ΖΑΧΑΡΑΚΗ

Αντικείμενο της μελέτης αποτελεί η αποκατάσταση του κελύφους και του περιβάλλοντα χώρου του ανατολικού ήμισυ της διατηρητέας διπλοκατοικίας, γνωστή και ως Έπαυλη Ζαχαράκη στην Καλαμαριά Θεσσαλονίκης. Το κτίριο αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα δίδυμης εξοχικής κατοικίας της αστικής τάξης του μεσοπολέμου στη Θεσσαλονίκη. Κατασκευάστηκε στο διάστημα μεταξύ 1931-1932, σε οικόπεδο του προσφυγικού συνοικισμού Αρετσού ενώ σχεδιάστηκε εξ αρχής ως διπλοκατοικία με ανεξάρτητες εισόδους.

Ένας νοητός κεντρικός άξονας χωρίζει το κτίριο σε δύο σχεδόν πανομοιότυπες κατοικίες που αναπτύσσονται σε τρείς ορόφους. Οι όγκοι που συνθέτουν τον κτίριο εμφανίζουν κατοπτρική συμμετρία με τον κεντρικό να προβάλλει προεξέχων, τόσο οριζόντια όσο και καθ’ ύψος και να καλύπτεται από ενιαία στέγη. Καθ’ ύψος, αλλά λίγο χαμηλότερα, προβάλλουν επίσης τα δύο συμμετρικά κλιμακοστάσια, εκατέρωθεν του κεντρικού όγκου, τα οποία καλύπτονται από ανεξάρτητες τετράριχτες στέγες.

Η κατασκευή του κτιρίου συντίθεται από φέρουσες τοιχοποιίες συμπαγών οπτόπλινθων και πλάκες οπλισμένου σκυροδέματος. Η σκάλα είναι ξύλινη, όπως και η στέγη, η οποία φέρει επικάλυψη από γαλλικά κεραμίδια. Μορφολογικά το κτίριο είναι λιτό, με περιορισμένα διακοσμητικά στοιχεία.

Η πρόταση αποκατάστασης του κτιρίου έχει ως στόχους την αντιμετώπιση των οικοδομικών προβλημάτων, προκειμένου να σταματήσουν οι φθορές και να αποκατασταθούν οι βλάβες που έχει υποστεί το κτίριο και η περίφραξη, την αισθητική αναβάθμιση του κελύφους και του περιβάλλοντα χώρου του, την ανάδειξη της ιστορικής και καλλιτεχνικής του αξίας και τέλος την επαναφορά της λειτουργίας του.